Wandelen als medicijn

Verzin een route in Nederland, verhard of onverhard, en grote kans dat Mirjam die afgelopen jaren heeft uitgeprobeerd met haar partner John. 9 september trekt ze voor de vijfde keer haar wandelschoenen aan voor de Reuma Walk. “Ik heb zelf artrose in beide knieën en in mijn linker hand. Dus ik weet: onderzoek is zó nodig!”

Wandelen tegen reuma

Zo’n dertien jaar geleden werd artrose vastgesteld bij Mirjam. In beide knieën, en later ook in haar linker duim. Ze was toen begin veertig. “Ik weet nog dat ik met een beduusd gevoel terugkwam van de arts. Er kan namelijk weinig gedaan worden aan deze aandoening. Je kunt pijnstillers gebruiken als je erg veel klachten ervaart, zei hij, en verder kreeg ik het advies om wel te blijven bewegen”, vertelt de 56-jarige bloemiste uit Benschop.

Dat deed ze.

Mirjam kreeg de smaak te pakken met het wandelen. ”Het is een laagdrempelige manier om te bewegen, je kunt je afstand en tempo aanpassen aan je eigen kunnen, je hebt geen tegenstander en je bent lekker buiten. Dat doet mij altijd enorm goed. En meer dan dat: wandelen houdt me letterlijk op de been. Het is mijn manier om de artroseklachten de baas te blijven. Daarnaast doe ik ook wekelijks bij de fysio krachttraining om mijn spieren sterk en soepel te houden.”

Stijve gewrichten

De artrose is er eigenlijk elke dag. Ik sta er letterlijk mee op. Dan zijn al mijn gewrichten stijf en voel ik pijn. Na een tijdje gaat bewegen beter en kan ik erop uit.

De artrose houdt Mirjam niet tegen om op pad te gaan met haar camper en wandelschoenen, maar het lukt inmiddels minder vaak dan ze zou willen, en de gemiddelde afstand van haar tochten wordt korter. “Ik ga helaas achteruit. Onder de tien kilometer kan ik nog samen wandelen met mijn partner, maar dan moet hij wel vaak op me wachten. Maar er zijn ook dagen dat mijn benen gewoon helemaal niet willen, en dat ik na 3 kilometer al moet omkeren. En ik gebruik tegenwoordig ook een wandelstok.”

Knieprotheses

“Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen”, klinkt het nuchter. Ze denkt de laatste tijd weleens na over knieprotheses, maar daar is ze nog niet aan toe. “Uiteindelijk zal zo’n ingreep misschien onvermijdelijk zijn, maar zolang ik nog kan werken en wandelen, stel ik dat uit”, vertelt ze.

Haar werk is inmiddels wel aangepast. “Ik ben bloemist, normaal sta je dan de hele dag op je benen. Voor het maken van boeketten moet ik mijn linkerhand gespreid kunnen houden, en bovendien een knijpbeweging maken om de bos vast te houden. Dat gaat inmiddels minder soepel. Ik doe nu daarom meer zittend en administratief werk. En draag ook silversplints.”

Mirjam vermoedt dat de klachten in haar linkerhand werkgerelateerd zijn. “Ook heb ik vroeger veel gevoetbald, misschien heb ik daarmee mijn knieën te zeer belast. Daarnaast zal ik een zekere aanleg hebben. Ik kan alleen maar hopen dat de klachten zich niet verder uitbreiden. En dat er uiteindelijk een keer een goede behandeling mogelijk zal zijn.”

Iedere meter is goed

Mirjam Klever draagt het initiatief van de Reuma Walk daarom een warm hart toe. “Ik hoop dat ik mensen met mijn verhaal kan inspireren om ook in beweging te komen. En niet alleen voor deze actie, maar sowieso. Bewegen helpt als je reuma hebt. Probeer het, iedere meter is goed.”

“Mensen vinden wandelen vaak maar saai, een activiteit voor ouderen en iets voor de zondagmiddag. Zo bekeek ik dat vroeger ook. Maar het is niet saai, het is zo fijn om te doen. Voor je geest en voor je lijf. Nederland is prachtig, je komt op plekken waar je normaal nooit komt. Als ik een dagje buiten ben, heb ik altijd een beetje een vakantiegevoel. Daarvoor hoef ik geen verre vliegreis te maken of in de file te staan”, zegt ze lachend.