“De fysio’s van ADO hadden geen idee wat er aan de hand was. Alle pezen in mijn voet waren gezond. Dus tapete ik mijn enkel in en speelde gewoon door. Tot ik op een ochtend wakker werd met een knie bijna zo groot als een voetbal. Ik schrok me rot.” Rosalyn ging naar haar huisarts, werd doorverwezen naar de sportarts en belandde bij de reumatoloog. Conclusie: reuma, om precies te zijn axiale spondyloartritis. Haar pijnen bleken te komen van een ontsteking aan gewrichten in haar onderrug.

“Eerst geloofde ik het niet: een ontsteking in mijn onderrug. En het zat er al acht jaar lang! Dat betekent dat ik vanaf mijn 10e al met reuma aan topsport deed. Het eerste wat ik dacht: waarom ik? Mijn hele leven knokte ik voor mijn droom, om die waar te maken en nu kan ik misschien nooit meer voetballen.” Door steun van haar familie kan Rosalyn steeds beter omgaan met deze tegenslag. Toch merkt ze dat haar reumatische aandoening zorgt voor obstakels en onbegrip.

600pixels_breed_Rosalyn-1-1

“In de stad lopen met m’n vriendinnen, ik houd dat drie kwartier vol. Zij houden dat wel drie uur vol. En dan voel je je lastig als je zegt: ik krijg rugpijn. Of als ik in de trein zit en niet opsta voor een oudere vrouw, dan wordt dat als onbeleefd gezien. Alleen, ik moet zitten. Wie weet is die vrouw op dat moment fitter dan ik.”

Inmiddels studeert Rosalyn Rechten aan de Leidse Hogeschool en is ze nog steeds onderdeel van het hoogste vrouwenteam van ADO Den Haag. Ze beperkt haar training tot krachttraining. Meetrainen zit er voorlopig nog niet in. “Dat is frustrerend. En ik weet niet hoever ik kan gaan met trainen. Ontstekingspijn is iets heel anders dan spierpijn en maakt voetballen op dit moment onmogelijk .”

Toch houdt ze hoop: “Ik heb er zo hard voor gewerkt, dus ik kan het mezelf niet vergeven om nu op te geven. Ik wil het en het gaat mij gewoon lukken.”

Tijdens de collecteweek haalt ReumaNederland geld op voor mensen zoals Rosalyn. Zij geeft niet op, wat geef jij?