“Reuma heeft mij laten zien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.”

“Ik was een jaar of 5 toen de pijn begon. Mijn pols werd helemaal dik als ik bijvoorbeeld piano had gespeeld. Ook had ik last van mijn enkels na het dansen. Toen ik 6 jaar was, bleek dat ik jeugdreuma heb. Ik was als kind veel alleen. Ik voelde me anders dan leeftijdsgenootjes. Als ik mee wilde spelen lukte dat vaak niet. Dat was te pijnlijk,” vertelt Jared. “Ik voelde onbegrip. En dat heb ik soms nog steeds wel.”

Muziek is de redding voor de jonge Jared. “Dansen of een instrument bespelen kon ik niet meer, omdat dat te pijnlijk was voor m’n gewrichten, maar zingen kon ik blijven doen. Muziek brengt me nog steeds naar een andere dimensie: ik voel me vrij en kan zeggen wat ik wil en doen wat ik wil. Geweldig!”

Van zingen heeft Jared zijn beroep kunnen maken. Daar is hij iedere dag dankbaar voor. “Reuma heeft mij laten zien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Het maakt mij met heel weinig al blij. Reuma heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben. Natuurlijk heb ik soms nog steeds pijn na of voor een optreden, of ben erg vermoeid. Als ik er niet over praat met de mensen om me heen, dan vergeten ze dat ik reuma heb. Dat is op zich fijn, maar begrip is ook heel belangrijk voor mensen met reuma.”