Nadine
“Toen ik 6 jaar was, had ik opeens hele erge pijn. In het ziekenhuis zeiden ze dat ik reuma heb. Eerst begreep ik niet wat dat is, maar de dokter heeft het uitgelegd. Ik vind het niet leuk om anders te zijn en zo vaak pijn te hebben. Soms wil ik bijvoorbeeld buiten spelen met een vriendinnetje en dan kan dat niet. Soms gaat het juist heel goed en dan vergeet ik bijna dat ik reuma heb. Dan moet ik oppassen dat ik weer niet te veel doe, want dan ben ik de volgende dag de pineut. Voor mijn vriendjes en vriendinnetjes is het ook heel gek. De ene dag kan ik bijna alles en de andere dag zit ik in een rolstoel.”
Op school
“Op school weet iedereen nu dat ik reuma heb. Mijn moeder praat er vaak over met de juf en ik heb er een spreekbeurt over gehouden in de klas. Onze klas is vorig jaar verhuisd naar beneden. Nu hoef ik niet meer elke dag geholpen te worden om naar boven te komen. Ik wil het liefste alles zelf doen. In de klas heb ik een speciale stoel en pen. Als ik pijn heb, maakt de juf een kruik of ijs voor mij of mag ik even in de ‘chill-hoek’ zitten. Als het echt niet gaat belt ze mijn moeder; dan komt zij mij halen. Maar gelukkig gebeurt dat niet meer zo vaak.”
Dwarsfluit
“Ik wilde graag dwarsfluit spelen, maar wist niet of dat kon. Het is best een gek instrument en moeilijk om vast te houden. Maar de muziekjuf had een oplossing. Ik heb nu een speciale dwarsfluit met toetsen dicht bij elkaar zodat ik minder snel pijn krijg in mijn vingers. Ik probeer elke dag te oefenen en vind het heel leuk. Ik speel Mary had a little lamb en hoop dat ik straks het Wilhelmus kan spelen.”