"Je zelfstandigheid verliezen is vreselijk"
Ineens deden Sandra’s handen pijn als ze een doekje uitwrong of een dop losdraaide, en ze was pas 40… Na een jaar kon ze bijna niet meer lopen. Diagnose: artrose.
SANDRA: “Ik ben altijd heel zelfstandig is geweest, ik deed alle klusjes in huis: lampen ophangen, schuren, schilderen… Tot ik bij de kleinste dingen vreselijk veel pijn kreeg in mijn handen, gewoon als ik een doekje moest uitwringen of een dop opendraaien. Via de huisarts kwam ik bij de neuroloog en uiteindelijk bij de reumatoloog terecht, die de diagnose handartrose stelde. Snel daarna kreeg ik hevige pijn in mijn rechtervoet, zelfs een dekbed was te zwaar erop. Daardoor kon ik bijna niet meer lopen.”
In een rolstoel
“Na een MRI-scan bleek ik artrose in mijn voet te hebben. Vervolgens kreeg ik last van mijn nek, schouders, rechterknie, andere voet, polsen, ellebogen en onderrug. Exact dezelfde pijn die ik in mijn handen en voet voelde, ik herkende het meteen. Naast artrose en enorme vermoeidheid had ik ook fibromyalgie, waardoor mijn spieren pijn deden. Een dagje op stap met mijn gezin lukte alleen nog met heel veel pijnstilling. Als je 11-jarige dochter je in een rolstoel door de dierentuin moet duwen, voel je je echt ellendig. Met de pijn en de vermoeidheid kon ik leven, maar het verliezen van je zelfstandigheid is vreselijk.
De reumatoloog kon eigenlijk niks voor mij doen, artrose is niet te genezen. Je kunt pijnstilling krijgen en het advies is vooral te blijven bewegen. Maar dat was zó pijnlijk, het ging gewoon niet.”
Nieuwe leefstijl
“Na een lange zoektocht kwam ik bij een vitaliteitscoach terecht en dat heeft mijn leven positief veranderd. Samen met haar heb ik mijn leefstijl aangepast en geleerd dat mijn ziekte er mag zijn. Ik ben voorzichtig gaan sporten en heb mijn voedingspatroon drastisch gewijzigd. Bewegen is zo belangrijk bij deze ziekte. Maar daar kun je dus wel professionele hulp voor nodig hebben. Ook door voeding kan je je fitter blijven voelen. Ik heb nog steeds pijn, maar ik kan gelukkig nog steeds meedoen.”
Tekst: In samenwerking met Libelle en ook verschenen in Libelle nr 52 2022