Michelle Langerak: influencer met reuma
Leeftijd:
27
Reumatische aandoening:
(jeugd)reuma en is het gezicht van de campagne Race tegen Reuma
27 jaar is ze. Een vlotte Rotterdamse verschijning. In haar sportkleding schuift ze aan. Haar lange rode haren opgestoken, haar ogen stralend, een prachtig lijf. Ze wordt herkend door een bezoeker op het terras waar we elkaar ontmoeten. ‘Hé, dat is Michelle Langerak, het meisje dat van die leuke filmpjes maakt op YouTube!’ Michelle is een influencer. Ze blogt en vlogt over haar leven met reuma, waarin voeding en sport een grote rol spelen.
Diagnose jeugdreuma
Michelle was net zestien toen ze de diagnose jeugdreuma kreeg. Daar ging nog best een verhaal aan vooraf. “Ik was net op vakantie geweest, ik deed op dat moment modellenwerk en was in korte tijd veel afgevallen. Dat wilde ik stiekem ook graag, maar nu ging het wel heel hard. En ik voelde me ook echt niet goed. Mijn moeder trok op een zeker moment aan de bel. Ze zag me dunner worden, dacht aan een eetstoornis en ik werd naar de dokter gestuurd.
Drie maanden lang volgden allerlei onderzoeken, van scans tot bloedanalyses tot uiteindelijk ontlastingonderzoek. “Dat laatste gaf eindelijk opheldering. Ik bleek een parasiet te hebben opgelopen op reis waar ik heel ziek van was geworden. Vermoedelijk is mijn afweer zo laag geweest dat daarmee ook de reuma werd getriggerd.”
Ik kon niet eens mijn bestek vasthouden
“Ik heb het heel lastig gehad in die eerste periode”, blikt Michelle terug. “Vooral mijn handen en armen lieten het afweten. Op een avond kon ik niet eens mijn bestek vasthouden. Schrijven ging nauwelijks, zelfs fietsen lukte niet meer. In korte tijd kreeg ik steeds meer reumamedicatie en zware pijnstillers. Van haren kammen tot aankleden; alles ging lastig. Ik moest stoppen met hockey, leuke dingen doen was vaak te vermoeiend; de reuma verpestte veel in mijn puberteit.”
Ik schaamde me
“En dan was er schaamte’, vervolgt ze. “Ja, echt. Ik schaamde me vaak voor de dingen die ik niet kon of die moeizaam gingen. Reuma zie je niet, hè? Dus dan moet je toch weer uitleggen waarom je niet zelf je gordel kan vastklikken. Ik zei weleens: had ik maar grote blauwe plekken, dan zou het meteen duidelijk zijn.”
“In die tijd heb ik ook vaak mijn emoties en angsten weggedrukt”, vertelt Michelle. “Misschien wilde ik me groot houden, want ik weet hoe erg mijn moeder en vader het voor me vonden. Ik wilde niet dat ze zich zorgen maakten. Ik vertelde niet alles, het ging gewoon goed, punt. Maar als ik dan weer voor de driemaandelijkse controle bij mijn reumatoloog binnenstapte, barstte ik in tranen uit.”
Nieuwe dromen, nieuwe doelen
“Je bent jong, je hebt dromen, ik was altijd enorm gefocust geweest op dat modellenwerk en sporten; nu moest ik ineens mijn plannen en doelen wijzigingen”, vertelt de Rotterdamse. “Ik besloot de hbo-opleiding diëtetiek te gaan doen. Dat voelde eigenlijk meteen goed; het klopte helemaal bij wie ik ben en bij de tijd waarin we leven. Langzaam kreeg ik weer nieuwe dromen. Ik bedacht: ik ga mensen online adviseren over leefstijl en voeding, gewoon via social media, en me daarbij vooral richten op mensen die net als ik een chronische ziekte hebben.”
Ze is goed op weg. Met haar eigen YouTube-kanaal en Instagram-account bereikt ze inmiddels vele duizenden volgers. Mensen met ontstekingsreuma, maar ook met andere auto-imuunziekten zoals MS of botziekten. Haar filmpjes doen het goed; haar bereik neemt toe.
Je kunt je ziekte er niet mee genezen, maar je kunt je er wel veel beter door gaan voelen.‘
Ups en downs, struikelen en overeind krabbelen
Hoe mooi ook het plaatje dat ze maakt, het was best een hobbelig pad. Met veel ups en downs, en periodes dat de reuma bij Michelle heel erg opvlamde. “Maar dat is ook onderdeel van mijn boodschap misschien. Mijn reumatoloog heeft me altijd gestimuleerd te blijven bewegen en sporten. Daar heb ik naar geluisterd, ook al ging dat niet altijd vanzelf. Zo ben ik tijdens het hardlopen een keer hard gestruikeld omdat mijn heup het ineens liet afweten. Ik kwam vervolgens dagenlang niet eens meer omhoog vanaf de bank. Toch hield ik de focus op sterker worden. En dat ging stukje bij beetje. Ik begon op mijn voeding te letten, mijn spieren werden krachtiger, ik kwam bijna tien kilo aan. Ik kreeg minder last van mijn gewrichten en mijn medicatie kon omlaag.”
Ieder lichaam is anders
Ze vervolgt: “Sport is voor mij een uitlaatklep, een manier om te ontspannen en overeind te blijven. Ik realiseer me dat ieder lichaam anders is. Ik kan daarom niet zeggen dat mijn manier dé manier is voor iedereen met een ziekte. Ik kan ook niet voor iedereen die mij volgt een persoonlijk dieet of trainingsschema uitschrijven. Wel ben ik ervan overtuigd dat een gezonde leefstijl helpt, en daar maken bewegen en voeding een belangrijk onderdeel vanuit. Dus daar vertel ik over.”
voor mensen met een ziekte als reuma kan een squat een enorme mijlpaal zijn.’
Ik wil mensen inspireren en motiveren
Michelle Langerak wil met haar content op Instagram en YouTube vooral inspireren en motiveren. “Het raakt me daarom enorm als ik lees dat mensen dankzij een post van mij weer hoopvol zijn. Jonge meiden met een kunstheup die ineens weer naar de sportschool durven en een squat doen. Of een vrouw met de ziekte MS die mij schrijft weer beter in haar vel te zitten dankzij mijn boodschappen. Dan kan ik echt huilen. Voor mensen die gezond zijn, is het zo normaal om te kunnen bewegen en sporten, maar voor mensen die ziek zijn kan dit een enorme mijlpaal zijn.”
Lenigheid, mobiliteit en balans
Haar advies is: train tot waar je kan. “Soms zul je stappen terug moeten doen, ook al wil je nog zo graag. Luister naar je lichaam, maar laat je daardoor niet uit het veld slaan. Mindset is hierbij ook belangrijk. Ook mijn heup blijft vervelend doen. De ontstekingen zijn nu onder controle, maar ik ga daarom wel nog altijd naar de fysio. Daarnaast heb ik een hondje geadopteerd uit Griekenland. Kan ik niet sporten, dan ga ik wandelen. Lenigheid, mobiliteit en balans zijn uiteindelijk veel belangrijker dan simpelweg pompen”, weet ze.
Aandacht voor jongeren
Behalve voor de 15.000 volgers van haar YouTube-kanaal en 40.000 volgers van haar Instagram-account zet Michelle zich ook in voor de jongerenpoli van het Erasmus MC. Samen met andere patiënten denkt ze na over hoe consulten van jongeren kunnen worden verbeterd, en voor welke gebieden meer aandacht zou moeten zijn. “Je kunt dan denken aan knelpunten op het sociale, mentale en seksuele vlak. Ik ben er een groot voorstander van dat daar meer over moet worden gepraat. Maar ik heb nog zo veel meer ideeën en wensen”, zegt ze lachend. “Boekjes schrijven, een online platform voor jongeren …”
Ze verschuift nog eens wat op haar stoel. “Lang zitten, is lastig voor me”, zegt ze verontschuldigend. “Dan speelt de reuma op.” Ze bedankt voor de gemberthee, zwaait nog eens hartelijk en gaat haar hondje uitlaten.
Race tegen Reuma
Michelle is het gezicht van de challenge Race tegen Reuma, die wij samen met NL Actief organiseren. Het doel: geld inzamelen voor wetenschappelijk onderzoek. In de week van 8 t/m 14 mei willen we met zoveel mogelijk sportscholen in één week 2 miljoen herhalingsoefeningen uitvoeren van verschillende korte workouts. Dat aantal is natuurlijk niet zomaar gekozen, het staat voor het enorme aantal mensen in Nederland dat dagelijks met reuma moet leven. Mensen voor wie bewegen belangrijk, maar niet vanzelfsprekend is.